Interview door Jan Vriend
Wie doet dat nou? Als zanger van serieuze luisterliedjes meld je je toch niet bij zo’n commerciële glittershow als ’The voice of Holland’? Hij wel. Sjors van der Panne kon niet anders, vertelt hij. Jarenlang klopte hij op alle deuren van de Hollandse muziek branche. Ze bleven allemaal dicht. Het leek of niemand zat te wachten op een zanger die liedjes van Jacques Brel, Ramses Shaffy en Frank Boeijen wilde brengen. Nee, het lag niet aan zijn stem, kreeg hij steeds te horen. Maar ja, die nummers… Was dat Nederlandstali ge repertoire niet uit de tijd? En dan kreeg hij weer nul op het rekest.
Om rond te komen, had Sjors van der Panne het ene baantje na het andere in de horeca. Maar intussen bleef hij dromen van een loopbaan als zanger. Dus toch naar RTL4, dan maar. „Als je ner gens aan de bak komt, zoek je een uitweg. ’The voice’ bood me de kans om me voor een groot publiek te laten zien. Het programma paste niet echt bij me, maar het gaf me wel de duw die ik nodig had. De jury en de kijkers droegen me op handen.”
Voor het oog van miljoenen kijkers werd hij tweede, bij de tv-talentenjacht. Waarmee zijn naam meteen was gevestigd. Hij zong voor uitverkochte zalen in het Amsterdamse Concertgebouw en trad op in Carré en de Ziggo Dome. Inderdaad: met die zogenaamd afgeschreven luisterliedjes.
„Iedereen waarschuwde ervoor dat het publiek me na de tv-hype zou laten vallen, maar dat is niet gebeurd. Een grote groep fans is me trouw gebleven. En die groep groeit gestaag.” Gesteund door die achterban trekt Sjors van der Panne nu met zijn band langs de theaters en werkt hij aan een nieuw album met liedjes die speciaal voor hem worden geschreven.
Tussen de opnamen en de concerten door, beantwoordt hij tien vragen over zijn ziel en zaligheid.